۷ دهه پر فراز و نشیب فراری؛ از حضور در مسابقات تا تبدیل شدن به یک برند لوکس

فراری نامی است که حتی اگر به دنیای اتومبیل‌های لوکس علاقه نداشته باشید، باز هم نامش برای‌ شما آشنا خواهد بود. این شرکت علاوه بر تولید ابرخودروهای لوکس، در زمینه مسابقات فرمول یک نیز فعالیت دارد. این برند ایتالیایی، بر خلاف بسیاری از رقبایش، فعالیت خود را از مسابقات اتومبیل‌رانی آغاز کرد و سپس به تولید خودرو روی آورد. در واقع، تولید خودرو راهی برای جذب سرمایه بود تا فراری بتواند به حضور در مسابقات ادامه دهد.

در طول ۷ دهه گذشته، فراری راه دور و درازی را طی کرده است تا به جایگاه فعلی‌اش برسد. در سال ۲۰۱۵، ارزش این شرکت در بورس نیویورک معادل ۱۰ میلیارد دلار اعلام شد. حال و پس از گذشت تقریبا ۴ سال، کسب و کار فراری به قدری رونق گرفته‌ که ارزش این شرکت را به ۳۰ میلیارد دلار رسانده است. این خودروساز به یکی شناخته‌شده‌ترین و ارزشمندترین برندهای دنیا تبدیل شده است که نشان اسب سرکش آن به عنوان نمادی از ثروت و سبک زندگی لوکس شناخته می‌شود.

اما تاریخ فراری همیشه تا این حد درخشان نبوده است. این شرکت در روزهای آغازین فعالیتش به عنوان سازنده اتوبیل‌های مسابقه‌ای، مشکلاتی هم داشته است و از نام لوییجی چینتی، ستاره ایتالیایی-آمریکایی مسابقات اتومبیل‌رانی بهره گرفت تا خود را به جهان بشناساند. موفقیت این شرکت باعث شد تا توجه فورد به فراری جلب شود و سعی کند او را در رقابت پشت سر بگذارد؛ البته این ماجرا مربوط به زمانی است که فراری هنوز به زیر مجموعه فیات تبدیل نشده بود.

فراری برای سال‌ها و به‌طور عمد، تولید سالانه خود را محدود می‌کرد تا خاص بودن خودروهایش را حفظ کند. اما از زمان عرضه سهام این برند در پاییز ۲۰۱۵، تعداد خودروهای تولید شده این شرکت افزایش یافت. اما این افزایش به این معنی نیست که خودروهای فراری اکنون در دسترس همه است؛ حتی اگر فراری ۱۰ هزار خودرو هم بفروشد، همچنان اتومبیل‌هایش کمیاب محسوب می‌شوند. در حقیقت، تعداد خودروهای این شرکت به تعداد افرادی که تمایل دارند تا مدل‌های جدید را بخرند محدود نمی‌شود؛‌ بلکه به توانایی فراری در تولید تعداد معینی خودرو محدود است.

در ادامه سفری خواهیم داشت به داستان بیش از ۷ دهه فعالیت فراری، از ظهور در مسابقات اتومبیل‌رانی تا حضور در جمع با ارزش‌ترین و لوکس‌ترین برندهای جهان:

در سال ۱۹۰۸، انزو فراری ۱۰ ساله اولین مسابقه اتومبیل‌رانی عمرش را به تماشا نشست و به سرعت دلباخته این نوع رقابت‌ها شد. او در ابتدای جوانی از سوی ارتش ایتالیا برای شرکت در جنگ جهانی اول اعزام شد.

انزو پس از جنگ دوران سختی را گذراند تا بتواند در حوزه‌های مرتبط با اتومبیل شغلی بیابد. او درخواست کار در شرکت فیات را داشت، اما به دلیل فراوانی کهنه‌ سربازان جنگی بیکار، با درخواستش موافقت نشد. در نهایت، او در یک خودروسازی کوچکتر مشغول به کار شد.

در اوایل دهه ۲۰ میلادی، انزو فراری موفق شد به عنوان راننده اتومبیل‌های مسابقه‌ای شرکت آلفا رومئو استخدام شود. از دیگر رانندگان هم‌دوره او در آلفا رومئو می‌توان به ستاره افسانه‌ای مسابقات، تازیو نوولاری اشاره کرد.

در ۱۹۲۹ انزو رقابت‌ Scuderia Ferrari یا Team Ferrari را کلید زد. در آن زمان فراری هنوز به تولید خودرو اقدام نکرده بود و شرکت کنندگان در تیم فراری باید با خودروهایی که داشتند در مسابقه حاضر می‌شدند.

حاضران در تیم اغلب از اتومبیل‌های آلفا رومئو استفاده می‌کردند. این روند باعث شد تا در سال ۱۹۳۳، Scuderia Ferrari رسما به بخش مسابقه آلفا رومئو تبدیل شود.

انزو فراری در ۱۹۳۷ به برگزاری این مسابقات پایان داد و به ریاست بخش اتومبیل‌های مسابقه‌ای آلفا رومئو منصوب شد که Alfa Corse نام داشت. اما انزو در این جایگاه خوشحال به نظر نمی‌رسید و به همین دلیل مدت زیادی در این سمت باقی نماند.

یک هفته پس از ترک ریاست بخش اتومبیل‌های مسابقه‌ای آلفا رومئو در ۱۳۳۹، انزو فراری شرکت خودروسازی Auto Avio Costruzioni را تاسیس کرد. مدل AAC 815 اولین اتومبیل ساخته شده توسط شرکت تازه تاسیس فراری بود.

AAC در سال ۱۹۴۰ تنها دو دستگاه ۸۱۵ تولید کرد که به دلیل توافق میان فراری و کارفرماهای سابقش مبنی بر عدم رقابت، هر دو مدل از استفاده از نام فراری منع شدند. بر اساس این توافق، انزو فراری حداقل برای مدت ۴ سال از استفاده از نام خود در هر زمینه‌ای که به مسابقات اتومبیل‌رانی و اتومبیل‌های مسابقه‌ای مربوط می‌شد، منع شده بود.

با شروع جنگ جهانی دوم، فراری چاره‌ای به‌جز توقف مسابقات اتومبیل‌رانی و فعالیت‌های مربوط به آن نداشت. اما پس از پایان جنگ، شرکت به سرعت فعالیت خود را از سر گرفت. در سال ۱۹۴۵، این کمپانی از موتور جدید V12 رونمایی کرد که به یکی از امضاهای فراری بدل شد.

فراری در ۱۹۴۷ از خودرو جدیدی با نام ۱۲۵ رونمایی کرد و با توجه به این‌که توافق او مبنی بر عدم استفاده از نام خودش در خودروهای تولیدی شرکتش به پایان رسیده بود، ۱۲۵ به اولین دستگاهی تبدیل شد که به‌طور رسمی از برند «فراری» استفاده کرد.

در اواخر دهه ۴۰، لوییجی چینتی، یک راننده موفق متولد ایتالیا که به تازگی شهروند ایالات متحده نیز شده بود، پیشنهاد ساخت خودروهای اسپورت برای عموم مردم را با انزو فراری در میان گذاشت.

البته فراری درباره پذیرفتن این پیشنهاد تردید داشت، زیرا هدف اصلی شرکتش پیروزی در مسابقات بود. در آن زمان، خودروهای فراری فقط به‌‌صورت سفارشی به فروش می‌رسیدند و عرضه عمومی در سیاست‌های این خودروسازی جایی نداشت. چینتی نیز یکی از مشتریان خصوصی فراری بود که در سرتاسر جهان با اتومبیل‌های این برند در مسابقات شرکت می‌کرد و به پیروزی می‌رسید.

در اوایل دهه ۵۰، لوییجی موفق شد به خواسته‌اش جامه عمل بپوشاند و نخستین نمایندگی فروش خودروهای فراری را در آمریکا تاسیس کرد. نمایشگاه لوییجی ابتدا در منهتن واقع بود، اما مدتی بعد به کنتیکت منتقل شد.

خیلی زود آمریکا به یک بازار بزرگ برای خودروهای فراری تبدیل شد که تا امروز پرسودترین بازار این برند در سراسر دنیا است. این اتفاق تحولی را در کسب و کار فراری رقم زد که در نهایت به تولید خودروهایی افسانه‌ای مانند California Spider منجر شد.

GTO نیز یکی دیگر از مدل‌های فراری در آن دوران بود.

خیلی زود Testarossa هم به جمع آن‌ها اضافه شد.

با رسیدن دهه ۶۰ میلادی، خودروهای فراری دیگر قدرت خود را به اثبات رسانده بودند.

در ۱۹۶۳، هنری فورد دوم، مدیر عامل وقت خودروسازی فورد، فرصتی برای خرید بخش خودروهای جاده‌ای فراری به‌دست آورد؛ اما هنگامی که انزو فراری متوجه شد شرکت فراری باید برای حضور در مسابقات در شهر دتریوت از فورد پول دریافت کند، توافق میان این دو شرکت بی‌نتیجه ماند.

فورد که از شکست در خرید بخش خودروهای جاده‌ای فراری خشمگین بود، تصمیم گرفت در مسابقات ۲۴ ساعته لومانز تیم انزو فراری را شکست دهد.

فراری در آن زمان حاکم بلامنازع لومانز بود. انزو و تیمش در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۵ با شش دوره قهرمانی پیاپی در رقابت‌های طولانی و خسته کننده ۲۴ ساعته که بین خودروهای اسپورت برگزار می‌شد، توانستند قدرت و برتری خود را به اثبات برسانند.

در ۱۹۶۶ فورد یک مدعی جدید برای رقابت با اتومبیل‌های فراری معرفی کرد. GT40 افسانه‌ای آمده بود تا عنوان قهرمانی لومانز را تصاحب کند.

در نهایت هنری فورد دوم انتقام خود را گرفت و GT40 توانست با پیشی گرفتن از دو رقیب دیگر، اولین اتومبیلی باشد که به خط پایان می‌رسد و البته این پایانی بود بر صدرنشینی فراری.

از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹، فورد برای ۴ دوره پیاپی عنوان قهرمانی را در اختیار داشت.

در ۱۹۶۹، انزو فراری به این نتیجه رسید که شرکتش نه تنها برای موفقیت در مسابقات، بلکه حتی برای بقا نیز به منابع درآمد جانبی نیاز دارد. در همان سال انزو ۵۰ درصد از کسب و کار فراری را به شرکتی فروخت که روزی او را برای استخدام نپذیرفته بود: فیات!

انزو فراری در سال ۱۹۸۸ و در سن ۹۰ سالگی درگذشت. او پیش از مرگ فرمان تولید یک خودرو ویژه برای جشن ۴۰ سالگی شرکتش را امضا کرده بود.

این خودرو ویژه همان مدل شگفت‌ انگیز F40 بود.

پس از درگذشت انزو فراری، لوکا دی مونتزمولو که برای مدت طولانی یکی از مدیران فراری بود، به سمت مدیر عاملی این شرکت منصوب شد و مدتی بعد به عنوان رئیس هیئت مدیره نیز برگزیده شد. فراری تحت رهبری دی مونتزمولو به یک برند لوکس جهانی تبدیل شد.

امروزه این شرکت خودروهایی چند صد هزار دلاری را راهی بازار می‌کند که البته طرفداران بسیاری هم دارد.

و همچنین ابرخودروهایی با قیمت‌های میلیون دلاری!

اما امروزه علاوه بر خودرو، برند فراری را روی محصولات مختلف دیگر مانند پوشاک و جواهرت نیز می‌بینیم که البته با مجوز رسمی خود فراری از آن استفاده می‌شود.

حتی یک پارک تفریحی نیز وجود دارد که سبک ظاهری خود را از محصولات فراری وام گرفته است.

اما بازمی‌گردیم به زمین مسابقات؛ مکانی که فراری همچنان یکه‌تاز میدان است. تیم فرمول یک این شرکت که هنوز هم Scuderia Ferrari نامیده می‌شود، پس از درگذشت انزو فراری، ۸ بار دیگر عنوان قهرمانی جهان را کسب کرد.

با عرضه عمومی سهام این شرکت، فرایند تبدیل فراری از یک استارت‌آپ مشتاق مسابقات اتومبیل‌رانی به یک برند لوکس جهانی کامل شد. اما این شرکت هنوز هم ریشه‌های خود را حفظ کرده است؛ سهام فراری در بازار سهام نیویورک تحت دسته بندی و نشان RACE به فروش می‌رسد.

از زمان عرضه عمومی سهام فراری، به لطف معرفی خودروهای خوش اقبالی مانند ۸۱۲Superfast، ارزش کلی این شرکت به ۳۰ میلیارد دلار رسیده است.

مدل‌های فوق اختصاصی مانند Monza SP1 و SP2 که حدود ۲ میلیون دلار قیمت دارند نیز به رشد ارزش این شرکت کمک شایانی کرده‌اند.

این استقبال فقط به خودروهای جدید محدود نمی‌شود و فراری‌ها در مزایده‌ها نیز رکورد شکنی می‌کنند. در سال ۲۰۱۸ یک خودرو فراری با قیمت ۴۸ میلیون دلار خریداری شد و رکورد قبلی را که در سال ۲۰۱۴ و به ارزش ۳۸ میلیون دلار ثبت شده بود، شکست.

اکنون همگی چشم به راه از راه رسیدن محصول جدید این شرکت هستند که Purosangue نام خواهد داشت و قرار است اولین SUV یا به قول خود فراری (FUV (Ferrari’s first SUV این شرکت باشد.

به‌تازگی زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که از عرضه یک خودرو تمام برقی از سوی فراری حکایت دارد. در همین حال، با مدل SF90 Stradale روبرو هستیم؛ قدرتمندترین محصول فراری که موتور توربو شارژ V8 آن هزار اسب بخار قدرت دارد و به سیستم سه موتوره هیبریدی مجهز است.